பிரிவொன்றே முடிவல்ல

பிரிவு என்பது முடிவல்ல 

நம் வாழ்க்கை நாவலின் 

இன்னொரு அத்தியாயமே 

சோகங்கள் சுகமாகும் 

இன்பங்கள் வரமாகும் 

நினைவுகளே நம் உறவாகும் 

பிரிவு தரும் அனுபவங்களை 

உறவு தருவதில்லை 

முதன்முதலாய் நீ எழுதி

நான் ரசித்த கவிதை 

முதன்முதலாய் எனக்காய் நீ 

அழுத ஒரு துளி கண்ணீர் 

முதன்முதலாய் நாம் போட்ட 

சின்னச் சண்டை 

முதன்முதலாய் என் வீட்டில் நீ 

கால் வைத்த அந்த மணித்துளிகள் 

இவை எவையுமே என் 

நினைவுகளிலிருந்து 

கடைசிவரை நீங்கப்போவதில்லை 

ஆனால் முதன்முதலாய் 

நமக்கு ஓர் பிரிவு வந்தபோது 

நீ கடைசியாய் பார்த்த அந்த 

ஓராயிரம் அர்த்தமுள்ள 

மௌனப்பார்வை 

என்னுள்ளே பசுமரத்தாணியாய் 

புதைந்து போய்விட்டது 

அந்த ஓரிரு வினாடிகளில் 

எம் கண்கள் 

நமக்கே தெரியாமல் 

ஏதேதோ பேசியதை

நீ அறிவாயா ?

பிரிவுகள் நிரந்தரமல்ல 

இனிமைகளே வாழ்வுமல்ல 

அன்பு என்றும் தீர்வதுமல்ல 

எனக்கு நீ 

தாயாய்...... சகோதரியாய் 

தோழியாய் இருந்த 

அந்த கணங்களை 

எங்கனம் மறப்பேன் 

இனியும் கவி சொல்ல 

நான் விரும்பவில்லை 

ஏனெனில் 

நாம் பூவுலகில் 

எங்கோ ஓர் மூலையில் 

மீண்டும் சந்திக்கும் 

வேளை சிந்தும் வினாடிகளில் 

மௌனிக்கும் தருணங்களை 

ஒளியேற்ற 

வார்த்தைகளை இப்போதிருந்தே 

சேமிக்க வேண்டும் 

பிரிவொன்றே முடிவல்ல - ஆதலால் 

நீயும் நானும் 

வழிமீது விழி வைத்து - நம் 

அன்பு மீது நம்பிக்கை வைத்து 

பிரிவுகள் சந்திப்புக்களாகப் போகும் 

அந்த நாளுக்காய் 

அந்த தருணத்திற்காய் 

இனிமை தரும் கனவுகளோடு 

காத்திருப்போம் தோழி!

இக்கவிதை இலங்கையின் பிரபல வார இதழான "மித்திரன்" வார இதழில் 20.04.2008அன்று வெளியானது. எனது நண்பியின் தளமான "கவீதாவின் பக்கங்கள்" இல் இன்று ஒரு கவிதை வெளியாகியுள்ளது. அதையும் உங்கள் பார்வைக்குள் இணைத்துக் கொள்ளுங்கள்.

அன்புடன்,

சிகரம்பாரதி.